Powitanie i pierwsze starcie z klasyką

Wraz z wiosną postanowiłam zmienić coś w swoim życiu.

Nowa energia przygnała mnie tutaj by szkolić warsztat i dzielić się myślami z innymi.

Rozpoczynam więc nowy projekt, który mam nadzieję pozwoli mi realizować się w dziedzinie krytyki literackiej.

Książki otwierają przede mną wiele fascynujących drzwi do najróżniejszych światów. Uwielbiam poznawać je i pragnę dzielić się swoimi doświadczeniami, a także uczyć się od innych podróżników-czytelników.

Z pokorą oddaję się zatem w ręce bardziej doświadczonych i liczę na wyrozumiałość :)

. . .

Wczoraj skończyłam czytać jedną z lektur Młodopolskich. Rzucam się zatem na głęboką wodę i postaram się ubrać w słowa wrażenia dotyczące Ziemi Obiecanej.

Ziemia obiecana

Władysław Stanisław Reymont

Pierwodruk – Warszawa 1899r.

 

Powieść charakteryzuje bardzo dokładnie niemal wszystkie warstwy społeczne XIX wieku w Łodzi. To interesujące studium upadku i odejścia od wsi i natury. Ziemia obiecana obrazuje rozwój przemysłu i rozrastania się miast.

W Łodzi króluje pieniądz, ludzie odpychają od siebie uczucia i kulturę,  biorą udział w wyścigu kapitalistycznych mrzonek o fortunie. Ile warte jest życie, jak zarządza się wielkimi fabrykami, czy opłaca się zachować resztki człowieczeństwa?

Reymont nie podsuwa czytelnikowi malowniczych opisów przyrody, nieustannie czujemy unoszące się nad miastem dymy, krew i pot robotników. Niemal trzymamy w dłoniach ruble zarobione uczciwie lub też nie. Słyszymy szmery maszyn, organiczne życie miasta i podpierające niebo kominy. Brud, hałas, odstąpienie od jednostkowego patrzenia na ludzi, na rzecz bezkształtnej masy.

Lektura stawia wiele pytań, bywa ciężka i pesymistyczna. Jest jednak niezwykle aktualna, wywarła na mnie ogromne wrażenie i nie żałuję czasu jaki spędziłam śledząc losy bohaterów. 

Polecam.