Trzepot skrzydeł (Katarzyna Grochola) – recenzja

Trzepot skrzydeł

Katarzyna Grochola

wydawnictwo : Wydawnictwo Literackie

Wydano : 2008

liczba stron: 168

Zwlekałam z przeczytaniem tej książki choć sama  nie wiem dlaczego. Okazja by w końcu zapoznać się z pisarstwem Katarzyny Grocholi nadeszła wraz z 12 godzinną podróżą do Gdańska.

Jestem mile zaskoczona, że Trzepot skrzydeł porusza tak trudną tematykę. Trudną dla autora i dla czytelników. Przemoc domowa, toksyczna miłość. 

Główna bohaterka jest zwykłą kobietą, ma wiele pragnień, marzeń, szuka pięknej i prawdziwej miłości. Kiedy ją znajduje poświęca się bezgranicznie, powoli zostaje osaczona i ubezwłasnowolniona. 

Jak łatwo można ulec złudnym uczuciom, słodkim szeptom przystojnego mężczyzny? Jak szybko można zasmakować upokorzenia, bólu ze strony kogoś najbliższego?

Grochola podaje nam ciężkostrawną opowieść jednak stylistycznie nadaje jej lekkości. Może to być zaletą jak i wadą, według mnie wszystko jest na swoim miejscu. Czytelnik nie ma ochoty rzucić książką o ścianę z narastającego napięcia. Czyta się jednak z zapartym tchem, zadając sobie pytanie a co by było gdybym to była ja?

Podoba mi się poprowadzenie historii jako listu, który spisuje bohaterka. Łatwo w ten sposób wczuć się w rolę odbiorcy, któremu powierzana jest od dawna skrywana tajemnica. Poznajemy historię Hanki tak jak ona chce nam ją przekazać, to forma spowiedzi, oczyszczenia się z brudu dotychczasowego życia.

 Nie zgadzam się z zarzutami, że język i styl nie komponują się z tematem. Dostajemy w ręce rys psychologiczny, nie jest on pełny i to od naszych przemyśleń będzie zależeć ile z książki wyniesiemy dla samych siebie.